Fascynująca znajomość nieposkromionych kotów z ludźmi rozpoczęła się już przez ponad 4 500 laty. Starożytny Egipt jest na to najlepszym dowodem. Koty dołączyły do życia codziennego Egipcjan z własnej woli. Same przeszły do ludzi, gdyż razem z nimi w domostwach oraz oborach mieszkali nieproszeni goście - szczury oraz myszy. Koty polowały więc na szkodniki, co było mieszkańcom Egiptu bardzo na rękę.

Kotowate były jednak czczone już przed rozpoczęciem współżycia z Egipcjanami. Były przez nich odbierane jako ziemskie wcielenia bogów. To, że pomagały utrzymać miasto bez gryzoni świadczyło jedynie o jednym - bogowie starali się pomóc Egipcjanom i odwdzięczyć się w ten sposób za modlitwy i złożone ofiary. Kotom w takiej sytuacji było bardzo dobrze i wygodnie. Nie były wyganiane, dogadzano im, były zawsze syte. Gdyby ktoś odważył się zabić jakiegokolwiek kota, sam zostałby skazany na śmierć.

Dzięki fenickim wyprawom morskim koty rozszerzyły się do Europy. Stąd Rzymianie przewieźli je dalej.