W początkach epoki miocenu (ok. 20 mln lat temu) występował na Ziemi Miohyppus. Był on jeszcze większy od poprzedników, gdyż osiągał 70 cm wzrostu. Kończyny Miohyppusa uległy ewolucji, która wykształciła mocniejsze palce boczne. Teraz przodek koniowatych stąpał praktycznie po palcach środkowych.

Mniej więcej w tym samym okresie pojawia się również Parahippus. Jego wzrost wynosił do ok. 80 cm, był on lepiej przystosowany do spożywania pokarmu roślinnego, a powierzchnia jego siekaczy uległa znacznej redukcji.

Późniejszą formą koniowatych był lekko przekształcony Parahippus, którego określono mianem Meryhippusa. Był on mniej więcej o 10 cm wyższy od swego poprzednika, a z wyglądu przypominał współczesnego kuca szetlandzkiego.